|
| O Artykule |
Dodano: 13-09-2006
Ilość wyświetleń: 8721
Ocena artykułu: 3.1/5
|
Planowanie obrazu i fotografowanie - cz.3
Podstawowe zasady fotografowania
Przed wykonaniem każdego zdjęcia zawodowy fotograf podejmuje szereg decyzji odnośnie sprzętu fotograficznego, oświetlenia, warunków studyjnych i stylu. Decyzje te mają duży wpływ na wygląd, klimat i jakość fotografii, a to z kolei może przyczynić się do uświetnienia lub zepsucia końcowego rezultatu czyli kompozycji. Planowanie, dobór odpowiedniego sprzętu i podejmowanie właściwych decyzji w czasie wykonywania zdjęć gwarantują uzyskiwanie oczekiwanych rezultatów.
Obiektyw
Podstawowe parametry obiektywu to długość ogniskowej, podawana najczęściej w milimetrach,
i jasność, która określa maksymalną wielkość otworu przysłony. Ze wzrostem ogniskowej maleje kąt widzenia, ale rośnie powiększenie. Powiększa się tło w stosunku do pierwszego planu â następuje kompresja relacji między tłem a pierwszym planem.
Rysunki poniżej pokazują model World Trade Center sfotografowany na tle linii dachów Nowego Jorku przy użyciu czterech różnych obiektywów:
18 mm, 35 mm, 70 mm i 300 mm. Rozmiary modelu zostały specjalnie zachowane, aby pokazać, jak wraz ze wzrostem ogniskowej miasto
âpowiększa sięâ i âprzybliżaâ do modelu. Ja z kolei musiałam się odsuwać od modelu, aby jego rozmiary w kadrze nie uległy zmianie.
Skoro obiektyw ma wpływ na kąt widzenia i wzajemne proporcje między elementami obrazu, należy więc poważnie potraktować decyzję o jego wyborze. Jeżeli tło ma być daleko, użyj obiektywu szerokokątnego. W przypadku przeciwnym możesz przyciąć zdjęcie dla zawężenia perspektywy lub, co jest o wiele korzystniejsze, zastosuj obiektyw
o długiej ogniskowej (teleobiektyw).
Dla powiększenia lub pomniejszenia obiektu w stosunku do innych elementów obrazu można zastosować technikę âwymuszonej perspektywyâ stosowaną w kinematografii, a polegającą na umieszczeniu obiektu bliżej lub dalej od kamery w zależności od tego, czy ma być powiększony czy pomniejszony. Technika ta była często stosowana w hollywoodzkich filmach klasy B â dinozaur ulepiony z masy papierowej umieszczany był tak blisko kamery, że na ekranie sprawiał wrażenie olbrzymiego i przerażającego. Również ostatnio podczas nagrywania scen do filmu âWładca pierścieniâ aktor Ian McKellan był często umieszczany bliżej kamery, aby grana przez niego postać Gandalfa wyglądała na wyższą niż sam odtwórca roli czarodzieja jest w rzeczywistości.
Wybór obiektywu jest decyzją mającą wpływ również na estetykę zdjęcia. Jeśli dysponujesz obiektywem o zmiennej ogniskowej (tzw. zoom), to najpierw postaraj się skomponować kadr zbliżając się do obiektu lub oddalając od niego, a dopiero potem precyzuj kąt widzenia i relację między obiektem a tłem za pomocą obiektywu. Krótko mówiąc, posiadanie obiektywu o zmiennej ogniskowej nie zwalnia nas od ustalania właściwej odległości aparatu od obiektu.
Ekspozycja
Ustalenie właściwej ekspozycji polega na doborze wielkości przysłony i czasu otwarcia migawki z uwzględnieniem czułości filmu lub przetwornika CCD. Im krótszy czas otwarcia migawki, tym większy musi być otwór przysłony, aby zapewnić dostateczne naświetlenie filmu lub przetwornika. Na odwrót, im dłuższy czas, tym mniejszy może być otwór przysłony.
Trzeci parametr mający wpływ na ekspozycję to czułość filmu lub przetwornika. Im mniejsza, tym więcej potrzeba światła do uzyskania prawidłowej ekspozycji. Fotografowanie przy słabym oświetleniu wymaga zastosowania filmu o większej czułości, np. 400 lub 800 ISO2, a w przypadku aparatu cyfrowego â wybrania wyższej wartości parametru ISO.
Ujemną stroną fotografowania przy dużych wartościach ISO jest występowanie widocznej ziarnistości filmu lub szumów przetwornika. Jeżeli nie zamierzasz wykorzystywać tej ziarnistości jako efektu specjalnego, to raczej staraj się fotografować, używając filmów lub ustawień ISO o możliwie małych wartościach. Znacznie łatwiejsze jest dodanie takiego efektu, korzystając z Photoshopa, niż jego usunięcie â zawsze oznacza to kompromis pomiędzy rozmyciem ziarnistości a koniecznością zachowania szczegółów.
Właściwa ekspozycja oznacza wyższą jakość fotografii. Oczywiście można wykonać ciemne zdjęcie i rozjaśnić je w Photoshopie, ale takie postępowanie prowadzi do obniżenia jakości obrazu. Zawsze należy starać się uzyskać najlepszy efekt podczas fotografowania, a nie liczyć na to, że póĹşniej w Photoshopie uda nam się naprawić złe zdjęcie.
Większość aparatów analogowych (35 mm) i cyfrowych lustrzanek jednoobiektywowych posiada tryby automatycznego ustawiania ekspozycji. Przydają się one podczas wykonywania szybkich ujęć, gdy nie ma czasu na obliczanie wszystkich parametrów ekspozycji. Możemy się wtedy w pełni skoncentrować na obserwacji fotografowanego obiektu i odpowiednim kadrowaniu. Jeżeli masz doświadczenie, czas i światłomierz, to możesz wykorzystać tryb ręcznego ustawiania ekspozycji dla uzyskania efektów opisanych w dwóch następnych punktach dotyczących czasu naświetlania i głębi ostrości.
Czas otwarcia migawki
Krótki czas naświetlania pozwala uchwycić obiekt w ruchu bez jego rozmycia, natomiast długi czas powoduje takie rozmycie. Czasami może to dać interesujący efekt (patrz rysunki poniżej). Pierwsze zdjęcie zostało wykonane z 4-sekundowym czasem naświetlania podczas postoju karuzeli, a drugie z takim samym czasem, ale po jej uruchomieniu.
Istnieje wiele technik i rozszerzeń pozwalających utworzyć efekt rozmycia spowodowanego ruchem, ale taki sztucznie uzyskany nigdy nie będzie równie realistyczny jak naturalne optyczne rozmycie. Jeżeli planujesz dodanie takiego efektu do kompozycji, to przygotuj kilka zdjęć obiektu z naturalnym rozmyciem (rysunki poniżej). Będzie można to rozmycie wykorzystać bezpośrednio, przenosząc je do kompozycji lub jako wzorzec dla sztucznego rozmycia. Do wykonywania zdjęć zarówno takich, na których obiekt ruchomy ma być rozmyty, jak i takich, na których ma być ostry, doskonale nadaje się tryb priorytetu migawki (Shutter Priority). Polega on na ręcznym ustawieniu czasu otwarcia migawki, pozostawiając dobór przysłony automatyce aparatu.
Głębia ostrości
Głębia ostrości decyduje o tym, które partie obrazu są ostre, a które rozmyte. Mały otwór przysłony oznacza większa głębię ostrości i na odwrót. Małe otwory oznaczane są wyższymi liczbami, np. 11, 16 czy 22, natomiast duże otwory, wpuszczające więcej światła, przypisane są do małych liczb 4, 2.8, 2. Poniższy rysunek przedstawia trzy lalki sfotografowane z różnymi głębiami ostrości oraz ustawieniem ostrości na pierwszej lalce, ostatniej i wszystkich trzech.
W trybie priorytetu przysłony (Aperture Priority) ustawiamy przysłonę ręcznie, a aparat sam dobiera czas otwarcia migawki. Korzystając z tego trybu, możemy kontrolować ostrość poszczególnych partii obrazu. Zdjęcia portretowe wykonuje się zwykle z małą głębią ostrości, ogniskując obiektyw na osobie fotografowanej. Tło staje się wówczas rozmyte.
To jest fragment z książki Wydawnictwa Helion:
Photoshop. Maskowanie i komponowanie
Kup książkę w Wydawnictwie HELION
|
|
|
Dodaj własny komentarz
|
|
|
Aktualnie osób online: 1
Najwięcej osób 369 było obecnych w dniu: 15|01|23 |
