Artykuły   Najpopularniejsze artykuły


O Artykule
Dodano: 12-05-2006
Ilość wyświetleń: 13369
Ocena artykułu: 3.6/5
calacalacalapolowapusta

Tworzenie wyciągów barwnych

Na przygotowanie prawidłowego procesu tworzenia wyciągów barwnych składa się znajomość jego zasad, podstaw technologii druku barwnego oraz zmiany kilku domyślnych ustawień Photoshopa. Przy czym nie należy traktować tych ustawień jako stałych i niezmiennych. Zmieniają się one wraz z rodzajem opracowywanej grafiki, techniki i warunków druku oraz technik korekty barwnej.

Dostęp do ustawień separacji w Photoshopie daje okno Ustawienia kolorów (Color Settings), a sciślej Przestrzeń robocza (Working Spaces) - CMYK. Zestaw domyślnych ustawień Photoshopa może być dobry dla webdesignerów, lecz nie dla osób przygotowujących obrazki do druku. W predefiniowanych ustawieniach (Settings) na dobry początek zmieniamy cały ich zestaw na Ustawienia druku dla Europy (Europe Prepress Defaults) reprezentujący uśrednione ustawienia typowe dla warunków druku i rodzajów farb stosowanych w Europie.

RGB jest równie ważne
Domyślna przestrzeń sRGB reprezentuje zbyt wąski zakres kolorów. Odzwierciedla uśredniony typ monitora i nie nadaje się do przygotowania grafiki dla innych celów niż publikacje internetowe. Została więc zamieniona na użyteczną do przygotowywania prac do druku. Jako szczególnie dobre do konwersji obrazów RGB na CMYK firma Adobe opisuje Adobe RGB (1998) bądĹş Pasowanie kolorów RGB (ColorMatch RGB). Obie te przestrzenie nadają się do pracy nad przygotowywaniem obrazów na potrzeby druku.

Własny CMYK
W oknie Przestrzeń Robocza (Working Spaces) - CMYK wchodzimy w ustawienia Własny (Custom) CMYK i rozpoczynamy dopasowywanie procesu rozbarwień do warunków druku naszej pracy. W przypadku przygotowywania większości prac do druku offsetowego na papierze powlekanym maszyną arkuszową stosujemy Eurostandard (Powlekany) czyli (Coated). Ponieważ przyrost punktu rastrowego zależy od rodzaju papieru, wartość Przyrost punktu (Dot Gain), czyli "rozlewanie" się kropek rastra na zadrukowywanym podłożu, zmienia się przy wybieraniu poszczególnych dostępnych rodzajów papieru: Eurostandard (Uncoated) (Niepowlekany) lub Eurostandard (Newsprint) (Gazetowy). Im bardziej chłonne podłoże (papier) tym bardziej punkty rastra są podatne na powiększenie. Photoshop zwiększa tę wartość wraz z pogarszaniem się jakości nośnika farby, przyciemniając obraz na monitorze (w podglądzie CMYK) próbując przybliżyć jego wygląd w druku.

Przyrost punktu
Ponadto na przyrost punktu rastrowego wpływ ma także rodzaj podawania papieru w maszynie: arkuszowy - wolniejszy (lepsza jakość), rolowy - szybszy (gorsza jakość) oraz sposób przyspieszający schnięcie farby, jak osprzęt do proszkowania lub dodatki do farb, tzw. "suszki". W tym miejscu możemy uświadomić sobie ilość możliwych kombinacji, od najlepszych warunków druku (gładki papier powlekany podawany w arkuszach z pudrowaniem) do skrajnie niekorzystnych (np. szybka rolowa maszyna gazetowa). Dlatego chcę podkreślić jak bardzo ważne jest posiadanie jak największej informacji o druku, rodzaju papieru i maszyny przed dokonaniem rozbarwień.

Wiedzieć jak najwięcej przed
Najlepiej zasięgnąć tych informacji w docelowej, dla naszej pracy, drukarni. Nie zawsze drukarnia potrafi nam podać konkretne wartości liczbowe. Wtedy trzeba korzystać z wartości które proponuje nam Photoshop wraz z wyborem odpowiedniego rodzaju papieru. Czasem nie ma nawet wiedzy o drukarni, ponieważ nasz klient jeszcze się nie zdecydował, a ostateczny wybór drukarni zapadnie po przeanalizowaniu kosztów, już po przygotowaniu przez nas publikacji do druku lub nawet naświetleniu klisz.

BądĹşmy przygotowani na wszystko
Musimy być przygotowani na wariant w jakiś sposób uniwersalny. W takim wypadku wielu profesjonalistów zaleca ustawienie przyrostu na średnią wartość pomiędzy 15 a 20% i dostarczenie drukarzowi tzw. "proofa" czyli odbitki próbnej. Ma on możliwość, poprzez kontrolowanie ilości farby podawanej w maszynie, dopasować jasność obrazu. Dot Gain posiada ponadto możliwość ustawienia różnego przyrostu punktu, osobno dla każdego wyciągu, krzywymi (Curves zamiast Standard), aby ustawić te wartości trzeba mieć szczegółowe informacje o przyroście punktu konkretnego rodzaju farby.

Generacja czerni
Generacja czerni to następna sprawa wymagająca naszej interwencji. Typ separacji: GCR (Separation Type: GCR) będzie opcją odpowiednią do większości konwertowanych obrazów. GCR (Gray Component Replacement) czyli częściowe zastępowanie szarego koloru składowego barw w trzech czwartych tonów czernią, jest dla większości obrazów preferowaną metodą separacji. Ponieważ metoda ta może spowodować utratę szczegółów w ciemniejszych obszarach obrazka lub w ciemnych, niskotonowych np. nocnych zdjęciach, zaleca się ustawienie Generację Czerni (Black Generation) na Lekkie (Light) i zastosowanie korekcji krzywej czarnego po konwersji, polegającej na zwiększeniu kontrastu w ciemnych obszarach, bądĹş zastosowanie UCA (Under Color Addition) - dodawanie podkoloru. Technika ta polega na usunięciu pewnej ilości czerni (ustawienie: UCA Amount) i wprowadzenia na jej miejsce farb CMY w celu utrzymania nasycenia barw w ciemnych tonach.

Podkolor
Wolę pierwszą metodę, ponieważ nie wypracowałem odpowiedniej ilości czerni do podebrania oraz dlatego że UCA zwiększa użycie farb w ciemnych obszarach co może powodować wydłużenie czasu schnięcia i zlepianie arkuszy. Ktoś powie, że w celu zapobiegania zlepianu służy proszkowanie. Niestety, czasem przy maszynie nie ma tego zespołu lub nie można go zastosować ze względu na póĹşniejsze lakierowanie. Poza tym korygując krzywą czerni widzimy na bieżąco efekty dokonywanych zmian. UCR (Under Color Removal) - usunięcie podkoloru tylko w obszarach ciemniejszych daje najlepsze wyniki w zastosowaniu do obrazów z przewagą neutralnych, ciemnych obiektów np. fotografii kamiennych rzeĹşb, architektury, metalowych przedmiotów w ciemnym otoczeniu gdzie nie występują mocno nasycone kolory, choć lepszym zastosowaniem w takich przypadkach wydaje się użycie cięższego GCR.

Szczególne przypadki czerni
Ustawienie generacji czerni na Light (Lekkie) będzie odpowiednie dla większości obrazów. Zmianę na None (Brak), Medium (Średnie), Heavy (Ciężkie) bądĹş Maximum stosujemy w wyjątkowych wypadkach lub w czasie specjalnej korekty separacji. Najczęstszym przypadkiem takiej korekty bywa łączenie dwóch separacji tego samego skanu rysunku w stylu komiksowym, zawierającym cienkie czarne linie.

Rysunek konturowy
W celu zachowania jak najlepszej ostrości i krycia linii wykonujemy najpierw standardową separację w celu zachowania nasyconych kolorów, a następnie drugą z ciężkim (Heavy lub Maximum) czarnym, który czyścimy w miejscach kolorów tutaj po zastosowaniu polecenia Obrazek->Korekta->Próg: 50 (Image->Adjust->Threshold: 50), i poleceniem Obrazek->Nadaj Obrazek (Image->Apply Image) w trybie przyciemniania (Multiply) "wklejamy" w miejsce słabego czarnego z pierwszej separacji. Uzyskujemy separację z czystymi kolorami i mocnym czarnym konturem.

Kiedy i jak nadrukować czarny tekst
W przypadku posiadania wstępnie przygotowanych konturów lub innych punktowych czarnych obiektów (np. cienkie litery) w postaci warstw Photoshopa możemy sobie ułatwić pracę, pomijając wszystkie ustawienia generacji czerni. Kiedy definiujemy czarny kolor narzędzia (Foreground), np. skrótem Ctrl+D, Photoshop buduje kolor czarny w oparciu o ustawienia rozbarwień oraz definicji cieni. W zależności od ustawień generacji czerni Photoshop ustawia kolor czarny na który składa się oprócz czerni spora ilość farb CMY. Jeśli czarny obiekt z takimi niepotrzebnymi podlewkami trafi na jasne tło ilustracji i wystąpią problemy z pasowaniem kolorów usłyszymy wiele "ciepłych słów" od drukarza. Przy najmniejszym przesunięciu arkusza na maszynie podlewki wyjdą spod czarnych liter. Aby tego uniknąć, (już po konwersji, pracując w trybie CMYK) kolor czarny warstwy konturu (lub tekstu) definiujemy jako 100% Black a warstwie nadajemy tryb mieszania Multiply (Przyciemnianie) tym samym nadrukowując czerń obiektu na kolory warstw znajdujących się pod nim.

Limity farb
Ustawienia Całkowita ilość farby (Total Ink Limit) oraz Limit czarnej farby (Black Ink Limit) odpowiadają za procentowe zsumowane pokrycie papieru farbą w pojedynczym punkcie oraz największej ilości czarnej farby mającej w tym swój udział. Teoretycznie wydawałoby się że wypada po 100% na każdą farbę dając wartość 400%. Praktyka wykazuje błędność takiego rozumowania. Domyśle ustawienia Photoshopa wynoszą 300% całkowitej ilości farby i 100% czerni. Podobnie jak w ustawianiu przyrostu punktu rastrowego, posługujemy się różnymi wartościami w zależności od warunków druku. Dla gorszych warunków druku obniżamy poziom czerni nawet do 85% a całkowitej ilości farb do np. 280% dla papieru gazetowego, dla lepszych podnosimy całkowitą ilość czasem nawet do 360%. Limit czarnej farby na 100% nie jest najlepszy dla większości obrazków. Lepiej ustawić coś pomiędzy 85 a 95%.

Więcej pokory
Z odpowiednimi ustawieniami spokojnie klikamy w Obraz->Tryb->Kolory CMYK (Image->Mode->CMYK Color). W tym miejscu drobna sugestia. Utrzymanie dobrych kontaktów z drukarnią otwiera drogę do polepszenia jakości prac. BądĹşmy otwarci na wszelkie sugestie drukarzy dotyczące układu obrazków w projekcie lub na arkuszu drukarskim (np. ze względu na pracę układów rozcierających farbę), bądĹş układu znaków pomocniczych, pasowania kolorów itp. Poznanie słabych punktów procesu druku okolicznych drukarni sprzyja zrozumieniu współodpowiedzialności projektanta i drukarza za wynik pracy, oraz zwiększeniu ilości naszych zamówień. Niejeden początkujący grafik swoją arogancją pozamykał sobie drzwi wielu drukarni.

Rozbarwianie gdzie indziej
Choć najczęściej przygotowując grafikę bitową do druku, rozbarwienia wykonujemy w Photoshopie, separacji dokonuje się również w programach DTP posługując się odpowiednim profilem separacji, tzn. informacji o sposobie dokonania rozbarwienia zapisanych w pliku. Metody tej można użyć wtedy, gdy barwne obrazki do opublikowania pochodzą z tego samego Ĺşródła, mają zbliżony zakres tonalny i czyste barwy. Obierając tę metodę należy pamiętać, że rezygnujemy z wielu możliwości i sposobów korekty w CMYK i wyniki w druku mogą być co najwyżej poprawne lub zadowalające. Stąd najlepiej jest stosować ją w przypadku ogromnej ilości podobnych zdjęć do umieszczenia w publikacji i nieuchronnie zbliżającego się ostatecznego terminu realizacji druku. Aby pomóc sobie Photoshopem w przygotowaniu takiego profilu należy otworzyć jedno ze zdjęć w naszej serii i skonwertować do CMYK według ustawień separacji najczęściej przez nas stosowanej, zgodnie z techniką druku, rodzajem papieru i sposobem jego nakładania w maszynie. Należy przyjrzeć się wykonanej separacji. Wykorzystujemy przy tym próbnik kolorów i wartości numeryczne farb, aby sprawdzić m.in. czy w cieniach i światłach zachowała się wystarczająca jakość szczegółów i, przede wszystkim, czy barwach pamiętane (zieleń trawy, błękit nieba, toń wodna itp.) rzeczywiście takie są. Jeśli coś w obrazku nam się nie podoba (lub właśnie dowiedzieliśmy się że zmienił się rodzaj papieru) dokonujemy poprawek w ustawieniach rozbarwień i próbujemy jeszcze raz. Jeżeli wszystko jest dobrze, próbujemy rozbarwienia na innej fotce z serii i znów sprawdzamy. Warto poświęcić chwilę na te porównania i wypracować krzywe rozbarwień optymalne dla kilku najbardziej różniących się między sobą zdjęć z serii. Potem zyskamy na czasie.

Zapisywanie przygotowanego profilu
Teraz należy opcje ustawienia separacji zapisać do pliku. Z rozwijalnego menu w ustawieniach Ustawienia koloru->CMYK (Color Settings->CMYK) wybieramy Zapisz (Save) CMYK i zapisujemy. Najlepiej pozostać przy nazwie pliku proponowanej przez Photoshopa, gdyż dobrze odzwierciedla zapisywane ustawienia. Pozostaje tylko wskazać ten plik w używanym programie DTP w opcji odpowiadającej za profil rozbarwiania. Często należy także wskazać przestrzeń barwną Ĺşródła obrazów RGB. Należy wskazać profil ich pozyskania: Adobe RGB, Pasowanie kolorów RGB lub inny używany przy generowaniu lub skanowaniu.

Separacja z wykorzystaniem własnego profilu rozbarwienia
PóĹşniej wykonując wydruk (naświetlenie) całej publikacji do pliku PRZY WŁÄ„CZONYM w programie zarządzaniu kolorem wykonujemy rozbarwienia "w locie". Ktoś zapyta, czy nie łatwiej zrobić w Photoshopie akcję i poleceniem Plik->Automatyzuj->Wsad (File->Automate->Batch) rozbarwiać całe katalogi zdjęć przed umieszczeniem w publikacji? Odpowiem, że można. Lecz łatwo się pogubić, jeśli na pięć minut przed zamknięciem publikacji klient doniesie kilka nowych zdjęć lub zechce podmienić kilka istniejących na nowsze, i w katalogu z rozbarwieniami znajdzie się jedno lub dwa zdjęcia RGB. Po naświetleniu cały arkusz składki może być do wyrzucenia z powodu jednej fotki. Oczywiście NAJLEPSZĄ metodą jest kontrolować każdy obrazek po rozbarwieniu i decydować o stosowaniu (i rodzaju) korekt w CMYK, ale nie zawsze mamy tyle czasu.

Autor: Artur Adamski
Komentarze [1]

AbMajdvENOXdFV [31 Pałdziernik 2009, 09:27]
N2xa8g zjfojkxehsde, [url=http://wltstwjleauh.com/]wltstwjleauh[/url], [link=http://tpjybkwwyzrh.com/]tpjybkwwyzrh[/link], http://abxmwhfqukzo.com/

   
Dodaj własny komentarz
Komentuj:
Podpis: Adres e-mail:
Wycinanie obiektów
Dodano: [18|06|2006]
Odwiedzin: 98446
Zmiana barwy komendą zastąp kolor (replace color)
Dodano: [5|10|2006]
Odwiedzin: 93817
Natychmiastowe usuwanie efektu czerwonych oczu
Dodano: [9|06|2006]
Odwiedzin: 62699
Instalacja dodatków w Photoshopie
Dodano: [3|06|2006]
Odwiedzin: 49256
Planowanie obrazu i fotografowanie - cz.4
Dodano: [14|09|2006]
Odwiedzin: 34417

Aktualnie osób online: 2
Najwięcej osób 369 było obecnych w dniu: 15|01|23
Wszystkie elementy graficzne oraz znaki firmowe są zastrzeżonymi znakami producentow i zostały użyte jedynie w celach informacyjnych.
Fotoobrazy